ಟಿ. ಜಿ. ಶ್ರೀನಿಧಿ
ಈಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಸ್ಪರ್ಶಸಂವೇದಿ ಪರದೆಗಳಿಗೆ (ಟಚ್‌ಸ್ಕ್ರೀನ್), ಅದನ್ನು ಬಳಸುವ ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ಟಿನಂತಹ ಸಾಧನಗಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ವಾಟ್ಸಾಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಟೈಪಿಸಲಿಕ್ಕೆ, ಬ್ರೌಸಿಂಗ್ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆಲ್ಲ ಟಚ್‌ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಉಪಯೋಗ ನಮಗೆ ಬಹಳ ಸಲೀಸು. ಸೋಫಾಗೆ ಒರಗಿಕೊಂಡೋ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಕೊಂಡೋ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ-ಕತೆಪುಸ್ತಕ ಓದುವುದಕ್ಕೂ ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ಟುಗಳು ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ಜೋಡಿ.
ಆದರೆ ಉದ್ದನೆಯದೊಂದು ಇಮೇಲನ್ನೋ ಬ್ಲಾಗಿನ ಬರಹವನ್ನೋ ಟೈಪಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿ, ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ಟಿನ ಕಟ್ಟಾ ಅಭಿಮಾನಿಗಳೂ ಡೆಸ್ಕ್‌ಟಾಪೋ ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪೋ ಇದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊಣಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಈ ಕೆಲಸವನ್ನೆಲ್ಲ ಟಚ್‌ಸ್ಕ್ರೀನಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದಲ್ಲ, ಕೀಲಿಮಣೆಯಲ್ಲಿ ಟೈಪಿಸಿದಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಟಚ್‌ಸ್ಕ್ರೀನನ್ನು ಕುಟ್ಟುವುದು ಕಷ್ಟ ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಗೊಣಗಾಟಕ್ಕೆ ಕಾರಣ.
ನಿಜ, ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಅಥವಾ ಮನರಂಜನೆಯ ಅಗತ್ಯಗಳಿಗೆ ಬಳಸಿದಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಟೈಪಿಂಗ್ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಬಳಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಬಹಳಷ್ಟು ಬಳಕೆದಾರರು ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ಟನ್ನು ತಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಡೆಸ್ಕ್‌ಟಾಪ್-ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ: ಇಂತಿಷ್ಟು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಟ್ಯಾಬೆಟ್ಟು, ಮಿಕ್ಕಿದ್ದಕ್ಕೆ ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪು ಎನ್ನುವುದು ಅನೇಕರು ಪಾಲಿಸುವ ಸೂತ್ರ.
ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಮನೆಗಳಲ್ಲೂ ರೇಡಿಯೋ ಇರುತ್ತಿತ್ತು, ದೊಡ್ಡ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಗಾತ್ರದ್ದು. ಆಮೇಲೆ ಯಾವಾಗಲೋ ಟೇಪ್ ರೆಕಾರ್ಡರ್ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಂತು; ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಹಾಡನ್ನಷ್ಟೇ ಕೇಳಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಹೋಗಿ ನಮಗಿಷ್ಟವಾದ ಹಾಡನ್ನು ಬೇಕಾದಾಗ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಸಲ ಕೇಳುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ರೇಡಿಯೋ ಜೊತೆಗೆ ಈ ಹೊಸ ಸಾಧನವನ್ನೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಂದಷ್ಟು ದಿನದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಫ್ಯಾಶನಬಲ್ ಅನಿಸಿತೇನೋ ಸರಿ; ಆದರೆ ಕೊಂಚ ಸಮಯದ ನಂತರ ಎರಡೆರಡು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗಳೇಕಿರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಆಗ ಬಂದದ್ದು ರೇಡಿಯೋ ಸೌಲಭ್ಯವೂ ಇರುವ ಟೇಪ್‌ರೆಕಾರ್ಡರ್, ಅರ್ಥಾತ್ 'ಟೂ-ಇನ್-ಒನ್'.
ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಲೋಕದ ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೆಚ್ಚೂಕಡಿಮೆ ಹೀಗೆಯೇ ಇದೆ. ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್ - ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ ಎರಡನ್ನೂ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಬಲು ಕಿರಿಕಿರಿಯ ಸಂಗತಿ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಈಗಾಗಲೇ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದೆ. ಎರಡೆರಡು ಸಾಧನಗಳಲ್ಲಿ ತಂತ್ರಾಂಶಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದು, ಸದಾಕಾಲ ಚಾರ್ಜ್ ಇರುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಂತಾದ ತಲೆಬಿಸಿಯೆಲ್ಲ ಏಕೆ, ಇಲ್ಲೂ ಒಂದು ಟೂ-ಇನ್-ಒನ್ ಬರಬಹುದಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅನೇಕರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ.
ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ, ಟೂ-ಇನ್-ಒನ್ ಅಥವಾ ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಕಂಪ್ಯೂಟರುಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಸಿದ್ಧವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ
